Jakiś czas temu mogliśmy obchodzić aż 77 rocznicę Warszawskiego Powstania. Jak wiemy z historii Polski, była to największa zbrojna akcja podziemia w Europie, przez Niemców okupowanej. Z uwagi na rozkaz Dowódcy Armii Krajowej gen. Tadeusza Komorowskiego, rozpoczęła się pierwszego sierpnia 1944r. Przez następne 63 dni powstańcy prowadzili walkę, której celem była Polska niepodległa, wolna od niemieckiej interwencji zbrojnej a także sowieckiej władczości. Wedle szacunków, mniej więcej 16 tys. ludzi zostało zabitych podczas walki o stolicę, zaś rannych zostało dwadzieścia pięć tys. osób, wśród nich ponad sześć tysięcy ciężko rannych. W dodatku, około 30 % osób, które w okresie Powstania Warszawskiego poniosły śmierć, to ofiary egzekucji prowadzonych przez policyjne formacje niemieckie jak również wojskowe. Zdecydowanie największe rozszerzenie zabójstw na ludziach miało miejsce podczas pierwszych dwóch tygodni sierpnia 1944 - podczas gdy obowiązywał rozkaz Hitlera dotyczący ludobójstwa w Warszawie.
Niestety, pomimo potężnego poświęcenia oraz zadziwiającego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, i "zwykłych" cywili - Powstanie nie udało się. Pomimo tego, bezspornie powinno się dbać o odwagę a także pamięć ludzi biorących aktywny udział w walkach i oddać im szacunek, bo przecież dzielnie toczyli walkę w imię wolności i godności człowieka. W następstwie tego nie tylko w ten 1 dzień w ciągu roku, ale także czasami zatrzymać się na chwilę w tym codziennym pędzie życia i przemyśleć to, jak wiele wyrzeczeń i poświęceń musieli przyjmować ludzie w tych trudnych czasach i w jak honorowy sposób pokazywali swoją odwagę, determinację, heroizm oraz chęć jednoczenia się. Aktualnie łatwo jest (nie mając żadnego pojęcia) oceniać tych ludzi, ale nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w znacznie innych czasach niż my. Warto również obeznać się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, aby poznać więcej informacji, które są niezmiernie ważne i potrafią zmienić nasze myślenie w zasadzie diametralnie. Ukażmy swoją empatię a także respekt.